Praca pt. „Polska jako peryferie" pod redakcją Tomasza Zaryckiego stanowi interesujące studium z zakresu problematyki relacji centrum – peryferia oraz pokrewnych dyskursów, np. pułapki średniego dochodu, teorii zależności czy szeroko rozumianej teorii systemu światowego. Jest to lektura zarówno inspirująca, co przygnębiająca. Inspirująca w tym znaczeniu, że stymuluje refleksję naukową na ważny temat, przywołując wiele istotnych dyskursów naukowych, co więcej – czyni to z perspektywy prawdziwie interdyscyplinarnej. Przygnębiająca zaś głównie ze względu na konkluzje autorów, wskazujące na trwałość strukturalnych barier rozwojowych Polski. Jest ona jednak przede wszystkim realistycznym głosem w dyskusji na temat miejsca i roli Polski we współczesnym świecie.